Op deze pagina
Koppelingen
|
Ondertussen in China...
Heilongjiang is een provincie in het koude noordoosten van China,
met 45 miljoen inwoners. In de afgelopen tien jaar is het aantal
christenen in totaal, tot 2,5 tot 3 miljoen christenen uitgegroeid, als
gevolg van opwekking en onafgebroken stichting van huiskerken. Dit meldt
zendingsorganisatie Asia Harvest. Gewone christenen wier leven radicaal
veranderd is door God, spelen een sleutelrol in deze beweging,
bijvoorbeeld zuster Wei:
„Voordat ik christen werd, werkte ik voor de regering in noord
Heilongjiang. Mijn werk bestond uit het opsporen van gezinnen met twee
of meer kinderen. Het is namelijk slechts toegestaan om één kind te
hebben. Die gezinnen werden dan gestraft; vaak werden de extra kinderen
afgenomen en gedood, of werden zwangere moeders gedwongen tot een
abortus. Door mijn werk kleefde het bloed van honderden vermoorde baby's
aan mijn handen. In 1984 werd ik ernstig ziek en moest ik het bed
houden. Behalve kanker constateerde de dokter nog 22 andere ziektes. Het
was vreselijk en ik had veel pijn. Mijn toestand verslechterde en de
artsen vertelden mijn familie zich erop voor te bereiden dat ik zou gaan
sterven.
Op een nacht had ik echter een droom: in die droom was ik genezen van
kanker en de andere ziektes, en zag ik een kruis, zoals het kruis dat
mijn christelijke tante droeg. Op mijn doodsbed hoorde ik die nacht een
duidelijke stem:
'Je zult het zout van de aarde zijn, het licht van de wereld. Je zult
een getuige van de Heer zijn.' De volgende morgen riep ik mijn tante. Ze
zei dat alleen het kruis van Jezus mij kon redden. Ik huilde uren lang
toen ik mijn hart uitstortte voor God en al mijn vreselijke daden
beleed. Door Zijn naam werd ik niet alleen gered maar ook totaal genezen
van al mijn ziektes!
Vijf jaar zonder slaap
Toen nam een vriend mij mee naar een huiskerk waar ik Gods Woord
beter leerde kennen. Nadat ik christen was geworden had ik mijn baan bij
de regering opgezegd. Ik las de Bijbel iedere avond, en hoe ongelofelijk
het ook mag klinken: mijn leven werd een aaneenschakeling van
fabriekswerk overdag, het leiden van een huisgemeente in de avond, en
het lezen van de Bijbel 's nachts. Ik probeerde per nacht 15
hoofdstukken van de Bijbel uit mijn hoofd te leren. Vijf jaar lang - de
Heer is mijn getuige - sliep ik helemaal niet. Tenslotte kon ik uit
preken gaan. Dat was nogal verbazingwekkend voor mijn familie en buren,
omdat ik maar twee jaar op school had gezeten, en niet erg goed kon
lezen voor mijn redding.
Als de hele bus gered is
Ik preekte vaak als fulltime evangelist, en soms in openbare bussen.
Ik ervoer altijd dat de Heilige Geest mij grote autoriteit gaf, en veel
passagiers braken dan in tranen uit, terwijl ze hun zonden beleden en
hun leven aan Jezus gaven. Soms moest de buschauffeur stoppen als ik met
de passagiers bad die gered wilden worden. Een keer wilde iedereen ter
plekke gedoopt worden - inclusief de buschauffeur en de conducteur.
Zonder angst voor de overheid
Ik kon ook in gevangenissen preken, voornamelijk omdat ik het hoofd
van de veiligheidsdienst tot Jezus had mogen leiden. Op een keer
besloten meer dan 180 vrouwen - waaronder ook een paar bewakers -
Christus te volgen. Een andere keer ging ik naar de drie belangrijkste
mensen van Religieuze Zaken en waarschuwde hen. Ik zei hen te stoppen
met het vervolgen van christenen - en met hen, Jezus. Twee van de drie
namen me serieus, de derde was koppig en zei dat hij door zou gaan met
ons te vervolgen. Kort daarna kwam zijn zoon om bij een auto-ongeluk.
Die waarschuwing pakte hij wel serieus op als van God, en hij bekeerde
zich.”
|
MAPUTO - De geestelijke honger, lichamelijke
nood en de vraag om geestelijke hulp die we tegenkomen is
onbeschrijfelijk. Dagelijks en wekelijks ontvangen we wanhopige oproepen
om nog meer rimboe-conferenties op honderden locaties die we zelf nog
niet hebben kunnen bezoeken. De netten zijn aan het breken, er zijn zo
veel vissen.
|