|
|
Het Lam van God vergadert de afgedwaaldenDoor Phillip Keller 4 Nochtans, onze ziekten heeft hij op zich genomen, en onze
smarten gedragen; wij echter hielden hem voor een geplaagde, een door
God geslagene en verdrukte. Het zesde vers van dit koninklijke hoofdstuk is waarschijnlijk het
meest bekend. De weerklank ervan vinden we in het Nieuwe Testament en in
de hele kerkgeschiedenis. Toch staan maar weinigen stil bij de geweldige
implicaties ervan. Schapen zijn ontzettend stom en ongelooflijk koppig. Ze stinken. Ze worden gauw ziek en zijn vatbaar voor allerlei parasieten en besmettingen. Als bedeesde, hulpeloze en bange schepselen laten ze zich blindelings voortleiden door hun kudde-instinct. Als ze aan hun lot worden overgelaten zijn ze een plaag voor het land en vernietigen ze hun omgeving. Als men niet op hen let zijn ze keihard voor elkaar. Ze hebben een natuurlijke aanleg om af te dwalen en zich voortdurend in de nesten te werken. Ze zijn een makkelijke prooi voor roofdieren. Ze zijn de voortdurende zorg van hun eigenaars. Geen andere veesoort heeft zoveel voortdurende zorg en intense aandacht nodig. Nee, schapen zijn van zichzelf helemaal niet zo aantrekkelijk. Dus wij mensen ook niet! In onze hoogmoed, onze arrogantie, ons opgeblazen intellectualisme noemen we onszelf de 'homo sapiens', de weldenkende mens. In de verblinding en de dwaasheid van onze eigen zogenaamde wijsheid menen we dat wij het hoogtepunt van het evolutieproces zijn. We beweren dat het kansspel van de evolutie ooit louter toevallig begonnen is en dat het maar doorgaat, zonder enig plan of richtingsgevoel. In onze stompzinnige onwetendheid en onze ongelooflijke verwording verkondigen we dat er geen God is. Zonder blikken of blozen zeggen we dat we het product van louter onbedoelde omstandigheden zijn, en dat we dus aan niets of niemand verantwoording schuldig zijn voor wat we denken en doen. De mens zou niet meer zijn dan een samenstelling van moleculen, die alleen maar chemisch en fysisch reageert op impulsen van buitenaf. Iedereen zou zelf mogen bepalen wat hij of zij doet, wat de gevolgen ook zijn. Wat van een vroegere generatie gezegd werd, kan nog veel meer van de moderne mens worden gezegd: 'Ieder deed wat goed is in eigen ogen.' Zijn we dan nog verwonderd over de wanorde en de verwording in onze samenleving? Staan we dan nog verbaasd dat Jesaja uitroept: 'Wij allen dwaalden als schapen'? (…) Het klinkt misschien ongelooflijk, maar de taak om tussen God en de afgedwaalde schapen een band van liefde en eenheid te scheppen, rust volledig en uitsluitend op de schouders van het Lam van God. Hij komt om de verloren schapen te zoeken, te verlossen en terug te brengen. Onder de schaapherders van het Midden-Oosten was het van oudsher zo dat de herder de afdwalende schapen altijd liet opsporen en terugbrengen door zijn lievelingslam, iedere herder had een speciaal lam, dat hij zelf grootbracht en dat hem bijna net zo lief was als zijn eigen kinderen. Waar de herder ging, daar volgde het lievelingslam, als een schaduw de zon. Waar hij liep, liep het lam. Waar hij ook ging, door groene weiden, over steile hellingen of door onherbergzame gebieden, telkens was het de taak van het lievelingslam om afdwalende schapen veilig bij de kudde terug te brengen. Dat lam liep naar het verloren schaap toe. Het ging naast hem lopen, samen met hem grazen, maakte geluiden in zijn richting en probeerde hem zo te beïnvloeden dat hij op den duur met hem mee ging, terug naar de herder. Aan het einde van de dag, als de zon onderging achter de heuveltoppen in het westen, volgde dit bijzondere lam precies de voetstappen van zijn meester en bracht zo de dwalende schapen terug in de kooi. Het goddelijke lievelingslam, dat de dwalende schapen terugbrengt bij de herder, is het Lam van God, Jezus Christus. In welke benarde omstandigheden we ook terechtkomen en op welke ontoegankelijke plaatsen we ons ook bevinden als gevolg van onze eigenzinnigheid, Hij weet ons te vinden en duwt ons zachtjes maar gedecideerd in de goede richting. In zijn liefde en bewogenheid zoekt Hij ons op en roept Hij ons om met Hem mee te gaan, terug naar God, terug naar de Vader, terug naar huis. (Uit: Waar is het Lam?, symboliek en betekenis van het Lam Gods, Phillip Keller, © 1997 Ark Boeken)
|
Waar is het Lam?Nevenstaand verhaal is afkomstig uit het boek 'Waar is het Lam? Symboliek en betekenis van het Lam Gods' van Phillip Keller. De gegevens van het boek:
|
|||||
De webstek is voor het laatst bijgewerkt op 15-11-2006
|
|||||||
NieuwsbriefAls je op de hoogte gebracht wilt worden van nieuwe artikelen, audio en andere wijzigingen, kun je je naam en e-mailadres aan de verzendlijst van de nieuwsbrief toevoegen met onderstaand formulier: Afmelden is net zo eenvoudig: klik hier voor het formulier. Klik hier voor de laatste nieuwsbrief. |
|||||||
(Jesaja 51:12) |
