|
Ook God wil zwak zijnGeloven in Jezus betekent eigenlijk altijd zich blootgeven en risico's lopen. Ondanks de schijn van het tegendeel is het alsof men zich blootstelt aan het onbegrip van mensen, tot in het belachelijke toe soms. Maar eerder nog betekent het zich overgeven aan Jezus en zijn almacht. En ook voor Jezus is geloofd worden zich blootgeven aan de mens. Jezus en de gelovige bevinden zich in het geloof samen op het diepste punt van hun zwakheid. Daar ontmoeten ze elkaar en daar kan het wonder gebeuren. Het evangelie voert twee zo'n gelovigen ten tonele: een overste van de synagoge, Jaïrus genaamd, wiens dochtertje elk ogenblik kan sterven en een vrouw die sinds lang aan bloedvloeiing lijdt en die bij de menselijke geneeskunde geen baat gevonden heeft (Mar. 5,21-43). Beiden zullen het ongeloof en het hoongelach van de menigte moeten trotseren om zich over te geven aan Jezus. Eerst Jaïrus dan. Hij staat tegenover zijn vrienden die met eigen ogen hebben gezien dat zijn dochtertje dood is en hem willen beletten verder aan te dringen bij Jezus; ze gaan zelfs zo ver dat ze met hem spotten wanneer Jezus beweert dat zijn dochtertje alleen maar slaapt. En dan is er de vrouw. Hoeveel moed heeft het haar niet gekost zich een weg te banen doorheen de mensenmassa, in de stille hoop heimelijk de boord van Jezus' kleed te kunnen aanraken. En plotseling wordt ze geconfronteerd met het ongeloof van de apostelen, die verbaasd zijn als Jezus tussen de mensen iemand zoekt die Hem aangeraakt heeft: ‘Gij ziet dat de menigte van alle kanten opdringt en Gij vraagt: wie heeft Hij aangeraakt ?’ In het gedrang waren er heel wat mensen die Jezus aangeraakt hadden, maar iemand had in het lichaam van Jezus een genezende kracht opgewekt. Eén iemand in deze menigte had macht over Jezus, omdat ze Hem aangeraakt had met geloof. Tot Jaïrus zowel als tot de vrouw die aan bloedvloeiing leed, sprak Jezus alleen maar over geloven in Hem. Niets is onwaarschijnlijk, niets onmogelijk voor wie gelooft. Tot Jaïrus, die op het punt stond in mekaar te storten toen hij de onherroepelijke dood van zijn dochtertje vernam, zei Jezus alleen maar: ‘Wees niet bang, maar blijf geloven.’ En tot de zieke vrouw, die zich schaamde omdat ze op heterdaad betrapt was op iets wat nogal kinderachtig leek, zei Jezus: ‘Dochter, uw geloof heeft u genezen.’ In eerste instantie ging het niet om Jezus' almacht, maar om het geloof van Jaïrus. Evenmin ging het om de genezende kracht van Jezus, maar om het geloof van deze zieke vrouw. Niet dat Jezus niet almachtig was. Hij is het heel duidelijk wel, maar nooit wendt Hij die almacht in zijn eigen voordeel aan. En Hij maakt er evenmin gebruik van voor eigen genoegen, zoals een genezer zou kunnen doen. Zijn almacht staat gewoon zondermeer ter beschikking van wie Hem raken, van wie zijn hart treffen door in Hem te geloven: ‘Wees niet bang, maar blijf geloven; uw geloof heeft u gered.’ Jezus is almachtig, zeker, maar Hij is nog meer dan dat, Hij bezwijkt voor het geloof van een man of een vrouw, Hij is o zo kwetsbaar door het vertrouwen dat iemand in Hem stelt. Men zou kunnen zeggen dat Hij van zijn almacht afziet omwille van de kracht van ons geloof. Dat is juist het paradoxale van Gods liefde. Hij wil dat de plaats van zijn almacht allereerst de plaats van zijn zwakheid is. Hij aanvaardt dat elk mirakel voor Hem onmogelijk wordt waar ons geloof verstek laat gaan. Ons geloof dat zijn vreugde betekent, is ook zijn kracht. ‘Wees niet bang, maar blijf geloven.’ Alles is mogelijk voor wie gelooft. Geloof is immers liefdevolle overgave, is vast vertrouwen zich bemind te weten. Maar vooral is het, zoals bij Jezus, kracht in uiterste zwakheid. Het is niet de mens die weet en die kan, die oordeelt en veroordeelt. Door te geloven wijkt de mens en geeft hij zich over, laat hij de armen zakken en legt de wapens neer; met heel zijn lichaam en al zijn bezit levert hij zich uit aan de liefde. De vreugde van de liefde is, zoals Sint-Paulus zegt, de tijd die ons nog gegeven is te leven in het geloof in de Zoon van God die ons eerst heeft bemind en die zich voor ons heeft overgeleverd. (Uit: Genade in zwakheid: woorden van een abt ter meditatie van André Louf, Uitgeverij Lannoo)
|
Genade in zwakheidNevenstaande overdenking komt uit het boek ‘Genade in zwakheid’ van André Louf. De gegevens:
|
|||||
De webstek is voor het laatst bijgewerkt op 15-11-2006
|
|||||||
NieuwsbriefAls je op de hoogte gebracht wilt worden van nieuwe artikelen, audio en andere wijzigingen, kun je je naam en e-mailadres aan de verzendlijst van de nieuwsbrief toevoegen met onderstaand formulier: Afmelden is net zo eenvoudig: klik hier voor het formulier. Klik hier voor de laatste nieuwsbrief. |
|||||||
(Jesaja 51:12) |
