|
|
De Middelaar van het nieuwe, het betere verbondDoor Andrew Murray 6 Nu echter heeft Hij een zoveel verhevener dienst verkregen, als Hij
de middelaar is van een beter verbond, waarvan de rechtskracht op betere
beloften berust. De betrekking van God tot zijn volk Israël werd door God Zelf voorgesteld als een verbond. Het was het voorrecht van Israël boven alle volken dat God met hen zijn verbond had op-gericht. Maar reeds onder het oude verbond werd voorspeld dat dit verbond niet altijd zou duren: er zou eenmaal een nieuw verbond worden opgericht. In hoofdstuk 7 (vs. 18,22) hebben wij reeds gehoord hoe er gesproken werd over de ver-nietiging van de wet, en dat Jezus borg geworden is van een veel beter verbond. Voordat de schrijver overgaat om het werk van Christus als Bedienaar van het ware, het nieuwe hei-ligdom uit te leggen, voegt hij er eerst een verklaring bij, wat het betekent dat er een nieuw verbond is, en wat het werk is dat Jezus doen zal als Middelaar van het nieuwe verbond. Hij verwijst naar een bekende tekst in Jeremia (31:31). Daar zegt God dat Hij met zijn volk een nieuw verbond zal maken. Maar niet naar het verbond dat Hij met hun vaderen gemaakt had, toen Hij hen bij de hand nam, en hen uit Egypte leidde. 'Aan mijn verbond1, zo lezen wij, 'hebben zij zich niet gehou-den en Ik heb Mij niet meer om hen bekommerd, spreekt de Here'. Zoals de schrijver zegt: Indien dat eerste verbond onberispelijk ware geweest, zou er geen plaats gezocht zijn voor een tweede'. Het eerste verbond was van God afkomstig; het was gemaakt met zijn verloste volk, dat Hij uit Egypte geleid had; toch was het niet onberispelijk; het was gebrekkig. Het gebrek lag daarin, dat het volk daar niet in bleef. Het verbond gaf niet de kracht om God te dienen. Het had wel velerlei wer-king in harten. Het bracht het volk velerlei zegen. Onder dat verbond was in tegenstelling tot de toestand der heidenen, een grote mate van Gods wonderwerkende tegenwoordigheid. Maar er was niet de kracht van het eeuwige leven. Er was niet de volle vergeving van zonde; er was niet de inwoning van de Heilige Geest; er was niet het nieuwe hart met de wet er in geschreven; er was niet de wezenlijke toenadering en gemeen-schap met God. Het verbond was zeer gebrekkig. En waarom richtte God dan een verbond op dat zo gebrek-kig was, dat de kracht van het onvergankelijk leven niet in zich had? Het eerste verbond was nodig tot voorbereiding. God voedt de mens geleidelijk op. De mens moest zijn on-macht leren kennen. Hij moest de gelegenheid hebben om te zien, hoe ver hij komen kon met zijn eigen krachten, onder goddelijke leiding en hulp. Hij moest leren, dat hij nog heel iets anders nodig had, meer dan enige leiding en hulp van God. God Zelf moest met zijn almacht komen om hem van de schuld en macht der zonde geheel vrij te maken, om een nieuw leven werkelijk in hem te planten, om hem in staat te stellen God in heiligheid te dienen, en met Hem in zijn liefde te wo-nen. Pas als de proef met het oude verbond gemaakt was, en het bewezen was dat het niet kon zalig maken, zou de mens de waarde en de heerlijkheid van het nieuwe erkennen. Hoewel het nieuwe verbond is gekomen leven toch vele christenen nog gedeeltelijk onder het oude. Zij zetten een nieuwe lap op een oud kleed. Zij nemen Christus aan maar houden daarbij vast aan het beginsel van het oude verbond; met eigen strijden en waken willen zij het geloof aanvullen; zij denken aan Christus als Aaron, met zijn werk op aarde. Zij hebben weinig kennis aan Hem als Melchizédek, aan de rech-terhand Gods, die alles voor ons doet in een hemelse kracht. Wat God van Israël zegt onder het oude verbond: 'Zij zijn in mijn verbond niet gebleven', is bij hen waar onder het nieuwe. Omdat zij het oude ermee mengen, omdat zij de hemelse kracht van hun Hogepriester niet verstaan, vinden zij de kracht niet om in het verbond te blijven. Jezus, de Bedienaar van het hemelse heiligdom, is tevens de Middelaar van een beter verbond geworden. Omdat Hij als Borg bij God in de hemel alles volkomen in orde heeft ge-maakt, kan Hij, als Bedienaar aan ons van de genade van het heiligdom, ook bij ons in het hart alles wel maken, zodat wij in Gods verbond kunnen blijven. Wij gaan nu over om de zege-ningen van het verbond nader te beschouwen. Laten wij voor-al deze waarheid vatten: de Hogepriester aan de rechter-hand der Majesteit in de hemelen, de Bedienaar van het he-melse heiligdom,de Priester-Koning met almacht bekleed, is de Borg en Middelaar van het betere verbond, die ons zijn kracht doet kennen. De zekerheid en het werkelijk beleven van de zegeningen ervan, hebben wij in Hem. Hoe meer wij Hem persoonlijk kennen en onze aandacht op Hem richten zoals Hij in de hemel leeft en alles in evenwicht houdt en ons hart door Hem laten vervullen, des te zekerder zal elke zegen van het verbond de onze worden. Als Bedienaar van het ware heiligdom is Hij de Middelaar van het betere verbond; als Priester tot in eeuwigheid doet Hij ons onafgebroken in het verbond blijven, en doet Hij ons de vreugde ervaren van alles wat het verbond ons waarborgt.
(Uit: 'Het Allerheiligste of Ziende op Jezus', Een verklaring van de Brief aan de Hebreeen en de hemelse verborgenheden van het geopend Heiligdom en de Hogepriester op de Troon Gods', Andrew Murray.)
|
Het Allerheiligste of Ziende op JezusNevenstaand verhaal komt uit het boek 'Het Allerheiligste of Ziende op Jezus, Een verklaring van de Brief aan de Hebreeën en de hemelse verborgenheden van het geopend Heiligdom en de Hogepriester op de Troon Gods' van Andrew Murray. De gegevens:
|
|||||
De webstek is voor het laatst bijgewerkt op 15-11-2006
|
|||||||
NieuwsbriefAls je op de hoogte gebracht wilt worden van nieuwe artikelen, audio en andere wijzigingen, kun je je naam en e-mailadres aan de verzendlijst van de nieuwsbrief toevoegen met onderstaand formulier: Afmelden is net zo eenvoudig: klik hier voor het formulier. Klik hier voor de laatste nieuwsbrief. |
|
||||||
(Jesaja 51:12) |
